Asset Publisher Asset Publisher

Szlakiem małej retencji

Anomalie klimatyczne, w tym długotrwałe susze, powodują osłabienie drzewostanów, które przez to stają się bardziej podatne na uszkodzenia ze strony różnych owadów, grzybów, jak również czynników abiotycznych.

Epizod względnie normalnych warunków wodnych, jak to ma miejsce w tym roku, niestety nie jest w stanie odwrócić negatywnych procesów.

Jednym ze sposobów ograniczania skutków niedoboru wody w lasach jest tworzenie lub przywracanie rezerwuarów wodnych w postaci tzw. małej retencji. To nic innego, jak gromadzenie i zatrzymywanie wody w lesie za pomocą spiętrzeń, wykonywanych na istniejących, śródleśnych ciekach wodnych (rowach lub strumieniach). Często działania takie wykonuje się na obszarach zmeliorowanych, które niegdyś stanowiły niewielkie jeziorka lub bagna, odtwarzając tym samym dawne stosunki wodne. Dobrą robotę w tym zakresie wykonują również bobry, i to bez pomocy człowieka. Powstałe zbiorniki wodne zazwyczaj spełniają swoje zadanie, poprawiając mikroklimat lasu, a przede wszystkim zaszczepiając różnorodność biologiczną na wielu poziomach.

Na naszym terenie funkcjonują trzy obiekty małej retencji – Borek, Rytebłota oraz Mścin i wszystkie mają do zaoferowania swoiste bogactwo przyrodnicze, jako ostoje chronionych gatunków ptaków, płazów, roślin oraz owadów.

Zapraszamy na krótki film pt. „Szlakiem małej retencji”.