Asset Publisher Asset Publisher

Tropem wilków w Nadleśnictwie Brodnica

Od pewnego czasu na terenie Nadleśnictwa Brodnica pojawiają się różne, mniej lub bardziej realne, doniesienia o spotkaniach z wilkami. Lokalna społeczność coraz częściej wyraża swoje zaniepokojenie, ale również ciekawość w stosunku do tych drapieżników.

Wilki od wieków wzbudzają zarówno negatywne, jak i pozytywne emocje wśród ludzi. Stanowią także atrakcyjny temat w literaturze, malarstwie, fotografii oraz filmie. Dane historyczne wskazują, że jeszcze w I połowie XIX w. wilk Canis lupus był gatunkiem dość pospolitym na całym obszarze naszego kraju. Obecnie jego zwarty areał występowania ograniczony został głównie do wschodniej części Polski.

Nadleśnictwo Brodnica, przez które przebiega jeden z głównych korytarzy ekologicznych w kraju - korytarz północno-centralny, stanowi obecnie ważną ostoję wilków w procesie ich rekolonizacji. Gatunek ten objęty jest ścisłą ochroną, a jego populacja powoli się odradza. Dowodem na to są coraz częstsze stwierdzenia nowych grup rodzinnych wilków na zachód od Wisły, w miejscach wcześniej nie zasiedlonych. Od pewnego czasu lasy Nadleśnictwa Brodnica stały się również miejscem stałego przebywania oraz rozrodu wilków. Do tej pory zwierzęta te były obserwowane w różnych częściach Nadleśnictwa, jednak z największą częstotliwością na terenie obrębu leśnego Ruda w okolicach Górzna. Rozległy i zwarty kompleks leśny w tym obrębie jest prawdopodobnie, pod względem siedliskowym i pokarmowym, najbardziej atrakcyjną dla wilków ostoją w granicach Nadleśnictwa. Na początku sierpnia br. udokumentowano tam obecność wilczej rodziny. Grupa pięciu podrośniętych szczeniąt uwieczniona została na nagraniu, pochodzącym z kamery do monitoringu (poniżej mat. wideo). Okazuje się, że zapobieganie szkodnictwu leśnemu może czasem dostarczyć cennych danych przyrodniczych.

 

 

Obecność wilka na Pojezierzu Brodnickim stała się faktem, dlatego należy zaprzestać już spekulacjom na ten temat. Jest to zwierzę stadne, żyjące i polujące w grupach - watahach. Z reguły unika człowieka, a poluje głównie nocą. Jak każde dzikie zwierzę, wilk w pewnych sytuacjach może być niebezpieczny dla człowieka. Dotyczy to jednak przede wszystkim zwierząt chorych (wścieklizna) lub rannych.

W obliczu intensywnego rozwoju infrastruktury drogowej w naszym kraju oraz coraz większej presji turystycznej w lasach, wilki próbują się przystosować i walczą o przetrwanie. Dajmy im szansę i nauczmy się z nimi żyć.

 

Literatura:

Nowak S., Mysłajek R. W. 2011. Wilki na zachód od Wisły. Stowarzyszenie dla Natury "Wilk", Twardorzeczka.

Bereszyński A. 2003. Wilk (Canis lupus Linnaeus, 1758) w Polsce i jego ochrona. Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Poznaniu, Poznań.