Jest to ścieżka zlokalizowana najbliżej miasta Brodnica, do której dojazd jest możliwy zarówno z samego miasta – z ulicy Lidzbarskiej - za przejazdem kolejowym, należy skręcić w lewo w ulicę Krańcową, jak również z drogi krajowej nr 15 – jadąc od strony Olsztyna w miejscowości Tama Brodzka należy przed zajazdem skręcić w lewo, w drogę gruntową, jechać cały czas prosto (przejeżdżając 3 razy przez tory kolejowe) i skręcić w prawo na rozwidleniu przy figurce. Dalej droga prowadzi cały czas prosto, aż do parkingu, który znajduje się po prawej stronie.

Długość trasy wynosi ok. 800 m, jej spokojne przejście zajmuje ok. 1 godziny, chociaż jak się sami przekonacie może to być także 5 godzin, a nawet więcej. Tak naprawdę czas przejścia ścieżki zależy od nas samych, od tego ile czasu poświęcimy na obserwację ptaków i piękna otaczającej przyrody.

Ścieżka przeznaczona jest wyłącznie do ruchu pieszego, zaczyna się i kończy w tym samym punkcie. Jej trasa biegnie przez bardzo atrakcyjne tereny Bagiennej Doliny Drwęcy, która należy do sieci Natura 2000. Ścieżka jest dostępna przez cały rok, dla wszystkich, bez względu na wiek.

Przy trasie ścieżki znajduje się wiele tablic tematycznych, pięknych widoków, mnóstwo śpiewających ptaków, świeżego powietrza, a także parking z wiatą oraz wieża widokowa, z której obraz pozostaje w pamięci na dłużej.

Jeśli nadal jesteście zainteresowani naszą ścieżką, bierzmy lornetki, aparaty oraz klucze do oznaczania roślin i zwierząt i w drogę!

Pamiętajmy jeszcze, aby podczas wędrówki po naszej ścieżce edukacyjnej przestrzegać następujących zasad:

• nie zrywajmy roślin,
• nie zabijajmy i nie płoszmy zwierząt, nawet owadów,
• las to przede wszystkim dom dla roślin i zwierząt, również kleszczy i żmij, dlatego musimy liczyć się z ich obecnością na trasie ścieżki,
• śmieci zabierajmy ze sobą – one naprawdę ważą niewiele,
• nie hałasujmy,
• pojazdy mechaniczne zostawmy na wyznaczonym miejscu postoju.

Zacznijmy jednak od początku, czyli od parkingu. Po jego prawej stronie znajduje się tablica z krótkim opisem Nadleśnictwa Brodnica, a także mapką samej ścieżki. Obok znajduje się tablica z informacjami na temat Bagiennej Doliny Drwęcy.

Przy samym parkingu znajduje się drewniana wiata, która może nam się przydać, gdy będziemy wracać. Świetnie nadaje się do zjedzenia przy niej śniadania.

Zanim na dobre wyruszymy w drogę, zwróćmy uwagę na pierwszą tablicę, która przypomina o zasadach zachowania się w lasach. Po jej drugiej stronie zamieszczono obrazy śmieci, które najczęściej znajdujemy w lesie. Wiedzieliście, że taka zwykła, plastikowa butelka po małym napoju ulega rozkładowi dopiero po 400 latach? Taka sama butelka, tylko ze szkła, potrzebuje na to aż 4000 lat.

Przechodząc przez wiatę na pewno zauważyliście, że brakuje w niej kosza na śmieci. Jest to nasze celowe zamierzenie, którym chcemy uzmysłowić wszystkim problem śmieci w lesie, więc nasze śmieci zabierajmy ze sobą i segregujmy.

Idąc dalej, po lewej stronie mijamy uprawę leśną. Są to odnowione sztucznie grunty porolne, które z powodu zbyt słabej jakości gleby nie są przydatne rolniczo. Dzięki zalesianiu m.in. takich właśnie gruntów możliwe jest zwiększanie lesistości naszego kraju.

Następnie trasa ścieżki skręca łagodnie w prawo i wchodzimy w drzewostan sosnowy. Jak wszystkim pewnie wiadomo sosna pospolita jest głównym gatunkiem lasotwórczym w Polsce, zajmuje ok. 84% powierzchni leśnej Nadleśnictwa Brodnica. Kiedyś sosna, głownie ze względu na przydatność drewna jak i z uwagi na to, że zaliczana jest do gatunków pionierskich i nie ma zbyt wysokich wymagań, była sadzona wszędzie. Obecnie jednak lasy Nadleśnictwa poddawane są przebudowie, mającej na celu dostosowanie składu gatunkowego do warunków siedliskowych, co wiąże się z wprowadzaniem gatunków liściastych na miejsca zajmowane niegdyś przez sosnę. Tak zróżnicowane lasy cechują się wysoką odpornością na szkodliwe warunki.

Jednakże sosna jest i przez długie jeszcze lata będzie dominującym gatunkiem w naszych lasach, w końcu nie na darmo przez wielu nazywana jest „królową polskich lasów".

Niestety jak każda królowa, tak i sosna ma swoje słabości. Najgroźniejszą z nich jest huba korzeniowa – choroba wywoływana przez pasożytniczego grzyba, korzeniowca wieloletniego, który niszczy pojedyncze drzewa powodując przerzedzanie się lasu.

Idąc dalej dochodzimy do kolejnej uprawy leśnej. Tym razem jest to gniazdo dębowe, które powstało w celu wypełnienia luki, jaka powstała w drzewostanie. Jedynym wyjściem dla drzew zaatakowanych przez hubę korzeniową jest ich wycięcie, tak by choroba nie przeniosła się na inne osobniki. W ten sposób m.in. powstają luki w drzewostanie, które należy jak najszybciej dolesić. Jeżeli luka jest dostatecznie nasłoneczniona najlepszym gatunkiem na jej zapełnienie jest dąb szypułkowy. Jest on jednak bardzo atrakcyjnym pożywieniem dla zwierzyny leśnej, dlatego też uprawy są chronione ogrodzeniem z siatki leśnej, do czasu aż będzie on na tyle wysoki by zwierzyna nie mogła uszkodzić pędu głównego.

Zabezpieczanie upraw siatką jest tylko jednym ze sposobów zabezpieczania upraw przed zwierzyną. Pozostałe zostały zamieszczone na kolejnej tablicy edukacyjnej.

Idąc dalej, zagłębiamy się w drzewostan świerkowy. Świerk pospolity, podobnie jak sosna, narażony jest na choroby grzybowe, takie jak huba korzeniowa, a także inne zagrożenia, jak choćby ze strony niewielkiego chrząszcza – kornika drukarza, który może wywołać spore spustoszenie w litych drzewostanach świerkowych. Dzieje się tak, dlatego że Nadleśnictwo Brodnica leży poza naturalną strefą zasięgu tego drzewa, czyli mówiąc prościej świerk nie czuje się u nas najlepiej. Dawno, dawno temu został wprowadzony sztucznie, z nasion drzew, rosnących w innych warunkach, co dodatkowo sprzyja osłabieniu gatunku i podatności na różne choroby.

Dlatego też by wzbogacić drzewostany świerkowe, w ich dolnej warstwie wprowadza się gatunki liściaste, które nie tylko poprawiają bioróżnorodność monokultur, ale także wzbogacają glebę. W fachowym języku leśników nazywane jest to podsadzeniem produkcyjnym.

W tym momencie zastanawiacie się pewnie, dlaczego właśnie buk pospolity, a nie dąb, jak widzieliśmy wcześniej. Wybór gatunku jest ściśle związany z jego wymaganiami świetlnymi Wcześniej mieliśmy do czynienia z dolesieniem nasłonecznionej luki, dlatego też światłożądny dąb był idealny do tego celu. Podsadzenie produkcyjne polega jednak na wprowadzeniu drugiego piętra drzew w cieniu gatunku głównego, dlatego też wybrano buk pospolity, który dobrze znosi ocienienie, zwłaszcza w początkowej fazie wzrostu.

W przyszłości te młode buki staną się drugim piętrem drzewostanu, a może i nawet drzewostanem głównym, po zupełnym obumarciu świerka.

Kolejnym przystankiem na naszej ścieżce jest łęg olszowy, co świadczy o tym, że znajdujemy się już blisko starorzecza rzeki Drwęcy. Zanim jednak do niego dojdziemy, zatrzymajmy się jeszcze przy tablicy dotyczącej znaczeniu lasów w gospodarce oraz organizacji Lasy Państwowe. Większość naszych lasów jest zarządzana w imieniu Skarbu Państwa przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, dlatego nieprawdziwe jest stwierdzenie, że my, leśnicy, traktujemy je, jako swoją własność. Pamiętajmy, że lasy są dobrem narodowym i należą do nas wszystkich, a leśnicy są jedynie ich gospodarzami i opiekunami. Prowadząc gospodarkę leśną są pracodawcą dla 25 tysięcy pracowników i płatnikiem podatków.

Po przejściu kilkunastu metrów zauważymy w oddali cel naszej wędrówki – rozlewiska rzeki Drwęcy oraz drewnianą wieżę widokową, która jednorazowo pomieścić może 20 osób.

Z wysokości świat wygląda inaczej.

Wracając zwróćmy jeszcze uwagę na zagadnienia dotyczące kalendarium prac leśnych, szlaków zrywkowych oraz wody i jej roli w lesie.

Nasza wędrówka kończy się przy drewnianej wiacie. Jeśli podobała się Wam nasza ścieżka, zapraszamy na naszą stronę internetową, gdzie można się dowiedzieć więcej o naszych ścieżkach dydaktycznych, jak i o samym Nadleśnictwie Brodnica.

Pamiętajcie, że lasy są dla ludzi.

Gospodarujemy nimi dla Was.