Zwykle tak duże koncentracje gęsi osiągają na tym terenie od połowy marca do połowy kwietnia. Od kilku lat, pod warunkiem wystąpienia dużych rozlewisk danej wiosny, obserwowany jest wzrost liczebności migrujących gęsi na znanych noclegowiskach. Dominującymi gatunkami w tym okresie są gęsi zbożowe, tundrowe oraz białoczelne. Do końca lutego zdecydowanie dominowały gęsi zbożowe oraz tundrowe. Obecnie (pierwsza dekada marca) coraz liczniej obserwowana jest również gęś białoczelna. Pojawiły się także, znacznie rzadziej spotykane, bernikle białolice.

W tym miejscu należy wspomnieć, że w wyniku najnowszych badań genetycznych z dotychczasowego gatunku gęsi zbożowej Anser fabalis wyodrębnione zostały dwa nowe gatunki – gęś zbożowa Anser fabalis (u nas głównie podgatunek fabalis) oraz gęś tundrowa Anser serrirostris (u nas głównie podgatunek rossicus). Obydwa gatunki są do siebie bardzo podobne, przez co właściwa ich identyfikacja jest możliwa tylko przez doświadczonych obserwatorów. Okazuje się, że na terenie naszego kraju, w okresie migracji, zdecydowanie liczniejsza jest gęś tundrowa. Na południu Polski pojawia się prawie wyłącznie gęś tundrowa, natomiast w centralnej i północnej Polsce można spotkać obydwa gatunki, często w stadach mieszanych.

Teren Nadleśnictwa Bodnica obfituje w dogodne siedliska, sprzyjające licznemu występowaniu gęsi zarówno w okresie migracji wiosennej, jak również jesiennej. Rozległe obszary bagienne, stanowiące bezpieczną ostoję nocą, otoczone są łąkami oraz polami z coraz większym udziałem upraw kukurydzy. W ciągu dnia gęsi uzupełniają tam swoje zapasy energetyczne przed podjęciem dalszej wędrówki.  

Poza przelotnymi gatunkami gęsi, warto wspomnieć również o naszym lęgowym gatunku – gęgawie Anse anser. Z roku na rok coraz częściej obserwowane są stada tych ptaków, liczące nawet do 1000 osobników, przebywające na terenie ostoi przez całą zimę. Populacja lęgowa gęsi gęgawy na całym obszarze Bagiennej Doliny Drwęcy szacowana jest na ok. 60 par.

Gęsi opuszczą nasz teren najpóźniej pod koniec kwietnia i skierują się na lęgowiska, położone w strefie tajgi oraz tundry Zachodniej Palearktyki.