Liczenie zajęcy na obszarze wsiedleń odbywa się za pomocą dwóch metod. Podstawową metodą, stosowaną od wielu lat, jest taksacja pasowa, wykonywana w ciągu dnia. Na czele wyznaczonego w terenie pasa taksacyjnego rozstawia się 10 obserwatorów, którzy podążając przed siebie liczą wszystkie wypłoszone zające. Szerokość pasa w tej metodzie powinna wynosić około 100 m. Długość trasy powinna wynosić nie mniej niż 10 km i odpowiadać powierzchni 10% obwodu łowieckiego.

W celu porównania i potwierdzenia wyników, zastosowano również metodę liczenia zajęcy w nocy podczas ich aktywności żerowej. Do oceny liczebności został wykorzystany samochód terenowy z dodatkowym oświetleniem „szperaczem", lampami specjalistycznymi o dużym zasięgu strumienia światła. Metoda ta, choć jeszcze niezbyt powszechna w Polsce, wykorzystywana była przez pracowników SGGW i Stacji Badawczej PZŁ w Czempiniu. Należy więc przyjąć ją za wiarygodną, a ze względów technicznych i zaangażowania mniejszej ilości uczestników jest ona łatwiejsza do przeprowadzenia.

Inwentaryzacja wykazała dalszy, systematyczny wzrost liczebności i zagęszczenia zajęcy na terenie prowadzonych wsiedleń. Powtarzające się miejsca występowania zajęcy przy kolejnych inwentaryzacjach wskazują na preferowanie przez zwierzęta określonych siedlisk. Wskazują jednocześnie na niezbyt rozległe terytoria osobnicze zwierząt.

Pozytywny efekt zabiegu wsiedlania możliwy jest dzięki stałej i systematycznej redukcji drapieżników, w tym głównie lisa. Przy wsiedlaniu zajęcy do łowiska nieodzownym elementem jest wykorzystanie zagrody adaptacyjnej, zlokalizowanej na terenie OHZ, dzięki której zwierzęta mogą pozbyć się stresu wywołanego odłowami i transportem. Przeprowadzona aklimatyzacja w zagrodzie adaptacyjnej pozwala zającom na przystosowanie się do nowych warunków siedliskowych.

Celem przeprowadzonej inwentaryzacji było aktualne określenie liczebności i zagęszczenia zajęcy na terenach prowadzonej reintrodukcji oraz na terenach zerowych – gdzie do tej pory nie wsiedlano zajęcy. Uzyskane informacje posłużą w późniejszym okresie do określenia skuteczności zasiedleń zajęcy oraz ich migracji na przyległe tereny.